Lieve allemaal,
Vanochtend was het nog onzeker, maar vanmiddag mocht ik dan toch naar huis, onder de voorwaarde dat ik goed oplet dat ik genoeg drink. Ik heb een dikke stapel papieren met vervolgafspraken mee gekregen, te beginnen met bloedprikken a.s. vrijdag en een telefonisch consult over de uitslag.
Thuis viel het natuurlijk vies tegen hoe moe ik was. In het ziekenhuis leek het heel wat, maar alleen al naar de parkeergarage lopen was een hele klus. Ik ben dus meteen in bed gekropen.
Ik ben toch blij dat ik weer thuis ben. Voor Thomas, Jonathan en David is het ook fijn – vooral Jonathan was van slag door mijn plotselinge ziekenhuisopname. Ik wil graag dat alles weer een beetje normaal wordt.
Maar echt normaal zal het voorlopig wel niet voelen. Ik ben me er weer heel erg van bewust geworden hoe kwetsbaar mijn situatie is. Eén of twee tumoren op een nare plek kunnen fataal zijn, en ik weet niet wanneer die opduiken.
Ik moet nu eerst naar bed. Zorgen dat ik opknap. Dat zal nog wel wat tijd kosten. En dan een manier vinden om het gewone leven dat niet zo gewoon is, weer op te pakken.
Liefs,
Janneke
Lieve Allemaal 